Jak leczy się gruźlicę na Zachodzie i na Ukrainie?

Powszechnie uważa się, że gruźlica jest chorobą nieuleczalną, która najczęściej dotyka ludzi aspołecznych - bezdomnych, uzależnionych od alkoholu i narkotyków.

Według ekspertów, ponad jedna trzecia ludzi na świecie ma prątki Kocha, a jeden nadziesięciu z nich w końcu zachoruje na gruźlicę.Choroba jest uleczalna, choć wymaga świadomego podejścia do leczenia i stylu życia - zapewniają lekarze.

Jak nie przegapić niebezpiecznych objawów i w porę zgłosić się do lekarza zajmującego się gruźlicą?

Jaka jest różnica między leczeniem gruźlicy w krajach zachodnich i na Ukrainie?

Jak diagnozuje się gruźlicę i czego obawia się prątek Kocha?

Gruźlica jest chorobą zakaźną, która rozprzestrzenia się drogą kropelkową. Czynnikiem wywołującym chorobę jest prątek gruźlicy zwany pałeczką Kocha. Chociaż gruźlica jest często nazywana chorobą płuc, może również wpływać na inne narządy. Prątki różnią się od innych bakterii i wirusów tym, że mogą pozostawać żywe na powierzchniach przedmiotów gospodarstwa domowego i rzeczy przez kilka miesięcy. W wodzie i glebie prątki mogą żyć przez około 5 miesięcy. Jednak prątek Kocha może zostać pokonany przez światło słoneczne! Po wystawieniu na działanie promieni słonecznych umiera w ciągu 1,5 godziny, a po ugotowaniu umiera w ciągu 15 minut. Promienie UV mogą zabić prątki w zaledwie 2 minuty.

• Prątek Kocha może żyć w ludzkim ciele przez lata, nie będąc aktywnym. W takim przypadku osoba nie może rozprzestrzeniać infekcji i nie ma objawów choroby. Jednak gdy układ odpornościowy jest osłabiony, prątki mogą się uaktywnić i wywołać gruźlicę.

Chociaż w większości przypadków do zakażenia dochodzi poprzez unoszące się w powietrzu kropelki, gdy zakażony pacjent jest w bliskim kontakcie z kimś, kaszle, kicha i aktywnie się komunikuje, możliwe jest również zarażenie się gruźlicą poprzez żywność. Mleko i produkty mleczne wytwarzane z mleka zakażonych zwierząt mogą być nosicielami prątka Kocha.

Eksperci zauważają, że osoby żyjące w złych warunkach socjalnych i bytowych, a także osoby z chorobami przewlekłymi i złymi nawykami są bardziej narażone na zachorowanie na gruźlicę.

Jak diagnozuje się gruźlicę? Objawy, analizy i testy

Według ekspertów WHO jedna trzecia światowej populacji jest zarażona prątkami wywołującymi gruźlicę. Aby dokładnie zdiagnozować chorobę, lekarze stosują szereg analiz, testów i zdjęć rentgenowskich. Jednocześnie eksperci zalecają zwrócenie uwagi na główne objawy gruźlicy

• silny suchy lub mokry kaszel, który nie ustępuje przez ponad 2 tygodnie;
• brak chęci do jedzenia, nagła utrata masy ciała;
• stała temperatura 37°C i wyższa;
• pocenie się podczas snu;
• szybkie męczenie się, utrata energii, osłabienie fizyczne;
• ból w okolicy klatki piersiowej;
• odkrztuszanie plwociny z krwią.

Aby zdiagnozować zakażenie gruźlicą, lekarz gruźlicy przeprowadza badanie, które obejmuje

• badanie i osłuchiwanie;
• sprawdzenie obrzękniętych węzłów chłonnych;
• omówienie objawów pacjenta;
• Testy na gruźlicę;
• radiografię.

W przypadku podejrzenia gruźlicy specjalista może również zalecić następujące testy.

Test skórny z tuberkuliną

Niewielka ilość tuberkuliny, substancji pochodzącej z prątków gruźlicy, jest wstrzykiwana pod skórę. Po 2-3 dniach specjalista bada stan i rozmiar skóry w miejscu wstrzyknięcia, określając wynik pozytywny lub negatywny.

Test ten pomaga określić, czy układ odpornościowy reaguje na gruźlicę lub wytwarza przeciwciała. Osoby zaszczepione przeciwko gruźlicy mogą uzyskać pozytywny wynik testu, nawet jeśli nie są zakażone.

Badanie krwi pomaga określić, czy niektóre komórki układu odpornościowego mogą "rozpoznać" gruźlicę. Pozytywny wynik testu wskazuje na utajone zakażenie lub aktywną gruźlicę.

Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej pokazuje nieregularne obszary w płucach, które są charakterystyczne dla aktywnej gruźlicy.

Badanie plwociny wytwarzanej podczas kaszlu może również wykazać aktywne bakterie.

Lekarz może również zalecić inne badania laboratoryjne: test oddechowy; procedurę usuwania plwociny z płuc za pomocą specjalnej rurki; badanie moczu; oraz badanie płynu mózgowo-rdzeniowego.

Cechy leczenia gruźlicy w USA i Europie

W Stanach Zjednoczonych, podobnie jak w większości krajów europejskich, leczenie gruźlicy odbywa się w tzw. warunkach ambulatoryjnych. Oznacza to, że zarówno utajone, jak i aktywne formy gruźlicy są leczone w domu. W takim przypadku albo lekarz okresowo odwiedza pacjenta, albo pacjent przychodzi do lekarza.

Na przykład w Stanach Zjednoczonych praktykowana jest tak zwana terapia nadzorowana DOT: obejmuje ona regularne wizyty u lekarza dla pacjenta poddawanego terapii w domu.

Istnieją również programy umożliwiające samodzielne przyjmowanie leków. CDC zapewnia pacjentom drukowane formularze do śledzenia ich codziennych dawek. W przypadku utajonego zakażenia gruźlicą eksperci zalecają przyjmowanie 1 lub 2 rodzajów leków, a w przypadku aktywnej choroby - 4 lub więcej. Typowe leki stosowane w leczeniu gruźlicy obejmują:

• Izoniazyd;
• Ryfampina (Rimactan);
• Ryfabutyna (Mikobutin);
• ryfapentyna (Prifentine);
• pirazynamid;
• Etambutol.

Leczenie gruźlicy na Ukrainie

Na Ukrainie do 2019 r. pacjenci z aktywną gruźlicą byli leczeni w zamkniętych przychodniach. Po przyjęciu przez Radę Ministrów Ukrainy dekretu "O zatwierdzeniu państwowej strategii rozwoju systemu opieki medycznej nad chorymi na gruźlicę" podejście do leczenia gruźlicy zaczęło się zmieniać z leczenia szpitalnego na ambulatoryjne.

Pacjenci mogą teraz otrzymywać leki na gruźlicę bezpłatnie od lekarza rodzinnego. Mogą również ubiegać się o elektroniczne skierowanie do szpitala, który zapewnia leczenie gruźlicy w ramach kontraktu NHS.

Na Ukrainie stosuje się specjalną antybiotykoterapię, która może trwać 6 miesięcy lub dłużej. W grudniu 2021 r. Ministerstwo Zdrowia Ukrainy zarejestrowało nowy lek do leczenia gruźlicy, Pretomanid, który został zatwierdzony przez FDA. Lekarze stosują również następujące leki:

• Izoniazyd;
• ryfampicyna;
• pirazynamid;
• Etambutol;
• Tioacetazon.

Ambulatoryjny model leczenia gruźlicy jest obecnie wprowadzany we wszystkich krajach europejskich. Eksperci tłumaczą to faktem, że po 2 tygodniach przyjmowania antybiotyków pacjent, nawet z aktywną postacią gruźlicy, nie stanowi zagrożenia dla społeczeństwa.

Należy jednak zdawać sobie sprawę, że gruźlica jest groźną chorobą społeczną, na którą powinni być przygotowani zarówno pacjenci, jak i ich bliscy. W przypadku aktywnej postaci choroby, pacjent powinien zostać odizolowany na pewien czas. Niezwykle ważne jest, aby osoby mieszkające z osobą zakażoną przestrzegały dobrych praktyk higienicznych:

• zapewnić choremu osobny ręcznik, naczynia i pościel;
• regularne czyszczenie na mokro przy użyciu specjalnych produktów
• wietrzyć pomieszczenie, jeśli to możliwe, używać specjalnych lamp UV do dezynfekcji pomieszczenia.

Długoterminowy plan leczenia gruźlicy może być prawdziwym wyzwaniem dla pacjenta, ponieważ terapia podstawowa nie zawsze jest skuteczna. Często przy długotrwałej terapii u niektórych osób rozwija się oporność na antybiotyki. Dlatego eksperci zalecają wsparcie psychologiczne dla pacjentów zakażonych gruźlicą, a także zapewnienie im wszystkich warunków do skutecznego leczenia.